Powered By Blogger

laugardagur, 24. nóvember 2012

Smá samantekt

Það verður að segjast að ekki hef ég gefið mér mikinn tíma í bloggskriftir undanfarið. Í byrjun september hófst undirbúningur í kvenfélaginu vegna fjáröflunarinnar okkar sem fram fór þann 3ja nóv s.l. U.þ.b. átta vikum fyrir basarinn snérist allt um undirbúning, enda er þetta okkar helsta fjáröflun fyrir árið og það veltur á útkomunni hvort okkur tekst að halda áfram aðstoð við verkefnin okkar á næsta ári.

Þessi basar gekk svona líka rosalega vel og við náðum að safna 2,6 milljónum kvacha sem á gengi dagsins reiknast mér að sé sirka 1,1 milljón íslenskra króna. Við kvenfélagskonur erum afskaplega ánægðar með árangurinn og sjáum fram á að geta haldið stuðningi okkar áfram næsta árið við öll verkefnin okkar og nú er ég að reikna út hvort við getum hækkað stuðning við einstök verkefni um allt að 30% því gengisfellingin fyrr á þessu ári hefur farið illa með mörg verkefnin.

Um leið og basarinn var búinn þá var PTA í skólanum hans Rúnars með sína fjáröflun (ein af þremur stórum yfir skólaárið) og þar er ég líka ansi virk. Sú fjáröflun fór fram 9. nóv og gekk líka vel. Þar sem ég er gjaldkeri í PTA þá þurfti ég nokkra auka daga eftir fjáröflunina til að gera upp og ganga frá fjármálunum. En ég er loksins búin að senda frá mér uppgjör og þess háttar og þarf ekki að gera meira í PTA fyrr en í janúar :-)

Einhvern veginn gefst ekki mikill tími í afslöppun hérna í Malawi, það er alltaf eitthvað í gangi. Sem formaður í verkefnanefnd kvenfélagsins þá reyni ég að fara í reglulegar heimsóknir í verkefnin - þessar heimsóknir eru meiriháttar. Maður kynnist Malawi öðruvísi, og raunverulegra, með þessum heimsóknum. Í morgun var ég t.d. viðstödd jólahátið gamla fólksins í St. Mary's Rehabilitation Centre (sem ég mun blogga um síðar).

Hvolparnir okkar dafna mjög vel og eru orðnir pattaralegir og hlaupandi um allt. Þeir eru í endalausum áflögum og skemmta sér greinilega mjög vel. Í gærkveldi fór ég í jólapartý hjá Hádegisverðaklúbbnum mínum og þegar ég kom heim um miðnætti átti ég erfitt með að komast út úr bílnum fyrir hundum. Sjö hundar og einn köttur tóku yndislega á móti mér og það var ekki auðvelt að komast út út bílnum án þess að stíga ofan á einhvern þeirra :-)

Vatnsvandræði halda áfram hjá mér og suma daga er bara ekkert vatn að fá. Þegar slíkt ástand hefur varað í nokkra daga þá neita ég því ekki að skapið í minni er ekki alveg upp á það besta. Satt að segja öfunda ég oft Filimone (garðyrkjumanninn minn) því fyrir utan húsið hans er þessi fíni brunnur - með hreinu vatni.

Bensínskortur er aftur orðinn til mikilla vandræða í landinu. Bensíntankurinn í mínum bíl er farinn að öskra á bensín en þar sem ekkert fæst þá sjálfsagt hægir um hjá mér því ég kemst ekkert :-) Ég á reyndar bensín á brúsa en ég bara tími varla að nota það - því rafallinn þarf líka bensín. Ég reyni þó að nota rafalinn sem allra minnst (til að spara bensín) og þegar við Rúnar Atli erum ein heima og rafmagnið fer af eftir kvöldmat þá förum við bara upp í rúm og sleppum þar með að kveikja á rafalinum.

Matjurtagarðurinn minn er ekki svipur hjá sjón þessar vikurnar vegna vatnsskorts - hann er bara tómur, fyrir utan kryddjurtir. En Filimone ætlar að vera duglegur í garðinum á meðan ég er á Íslandi og vonandi rignir vel svo það verði eitthvað ætilegt í janúar þegar ég kem út aftur :-)

Nú eru bara 13 dagar í brottför og satt að segja hlakka ég ansi mikið til :-) Það verður fínt að komast í umhverfi þar sem nóg er af vatni, bensíni og rafmagni. Við erum nú í ansi góðum málum á Íslandi :-)

mánudagur, 15. október 2012

Elskulegur sonur

Í dag er Mæðradagurinn hér í Malawi og því frí í skólanum. Rúnari fannst nú ekki slæmt að fá langa helgi :-)

Villi er á ferðalagi og þegar hann er ekki heima þá er reglan sú að Rúnar fær að kúra hjá mér - alveg yndislegt. Í gærkveldi þegar við erum alveg að sofna þá fer hann að nudda bakið á mér og segir svo við mig "mamma, ef það væri mæðradagur í dag þá mundi ég nudda bakið þitt í heilan klukkutíma. En það er ekki mæðradagur svo ég ætla ekki að gera það." - Það er nefnilega það :-)

Hann hafði föndrað kort fyrir mig í skólanum í síðustu viku svona í tilefni dagsins og í morgun færði hann mér það. Þetta eru hendur klipptar út og þegar kortið er svo brotið saman myndast hjarta í miðjunni - mjög flott. Svo hafði hann skrifað á það hamingjuóskir í tilefni mæðradagsins og inn í kortið skrifað hann að ég væri besta mamma í heiminum og ætlaði að tilgreina 10 ástæður fyrir því. Hann útbjó sem sagt 10 línur til að fylla svo út. Heyrið þið, hann gat bara fundið upp fimm ástæður svo hann strikaði bara út síðustu fimm línurnar :-)

sunnudagur, 14. október 2012

Bara yndislegt

Um daginn var verið að kjósa bekkjarfulltrúa í skólanum hjá Rúnari. Ég veit nú satt að segja ekki alveg hvað þessir bekkjarfulltrúar gera, en... Þeir nemendur sem vildu fara í framboð urðu að semja framboðsræður og lesa þær upp fyrir bekkinn sinn. Rúnar tók þessu mjög alvarlega og sat heilan eftirmiðdag við það að semja sína framboðsræðu - því hann vildi sko verða kosinn. Hann samdi fína ræðu sem hann svo las fyrir sinn bekk.

Eftir að hafa hlustað á allar ræðurnar fóru svo kosningarnar fram. Þegar til kom, kaus hann ekki sjálfan sig og ástæðan - jú honum leist betur á ræðu sem ein bekkjarsystir hans hélt. Ræðan hennar var víst lengri en hans ræða og eitthvað aðeins betri fannst honum. Þannig að ekki gat hann kosið sjálfan sig :-) Mér finnst þetta alveg yndislegt.

Í tveimur efstu sætunum voru stelpur og sú sem hann kaus vann. Rúnar kom svo þriðji og hann var bara nokkuð ánægður með sig :-)

laugardagur, 15. september 2012

Með betri fæðingardeildum í Malaví

Kunningjakona mín ein, Harriett, er formaður Samtaka malavískra hjúkrunarfræðinga og bauð hún mér á skrifstofuna sína í gær til að segja mér frá ýmsum verkefnum sem þessi samtök vinna að. Allir útskrifaðir hjúkrunarfræðingar og ljósmæður verða að skrá sig í þessi samtök og borga árgjald. Í staðinn sjá samtökin m.a. um samningamál og ýmis réttindi þeirra. Í fimm ár hafa þessi samtök verið studd af Félagi norskra hjúkrunarfræðinga og hafa þau byggt sér skrifstofuaðstöðu hér í borginni. Þar fer fram þjálfun, fyrirlestrar og fleira í þeim dúr.

Í malavísku hjúkrunarsamtökunum eru rúmlega 8.000 hjúkrunarfræðingar og ljósmæður skráðar en aðeins um 4.000 þeirra eru virkar og starfa sem slíkar. Af þessum rúmlega 4.000 virku hjúkrunarfræðingum og ljósmæðrum lifa u.þ.b. 400 þeirra opinskátt með alnæmi. Samtökin veita þessum meðlimum mikla aðstoð, aðallega með sálrænum stuðningi. Eins hvetja samtökin þessa smituðu hjúkrunarfræðinga og ljósmæður til að halda fyrirlestra fyrir aðra meðlimi og veita þeim aðstöðu fyrir slíkt.

Annað sem samtökin gera er t.d. að þjálfa hjúkrunarfræðinga og ljósmæður og undirbúa þær í að fara út í þorpin í kringum landið. Þar eru aðstæður vægast sagt frumstæðar. Ennfremur styðja samtökin við bakið á þeim hjúkurnarfræðingum og ljósmæðrum sem vilja setja á laggirnar eigin heilsugæslustofu eða fæðingardeild til að ná til fleiri kvenna. Til að setja slíkt á stofn þarf að sjálfsögðu fjármagn og samtökin reyna að finna tengiliði sem gætu stuttu fjárhagslega við slíkt.

Hátt hlutfall mæðradauða hér í Malawi er helst skýrt með háu hlutfalli heimafæðinga þar sem mikill skortur er af fæðingardeildum og heilsugæslum um landið. Við heimafæðingar sjá sjálfmenntaðar ljósmæður oftast um fæðinguna. Jafnframt fara mjög fáar malavískar konur í mæðraskoðun. Þetta tvennt, þ.e. heimafæðingar og engin mæðraskoðun, er helsta ástæða fyrir háu hlutfalli mæðradauða í Malawi, samkvæmt Harriett.

Þegar upp koma vandamál við fæðingar þá er ekki óalgengt að verðandi móðir sé flutt í hjólbörum, með barnið hálf- eða alkomið út, á næsta sjúkrahús. Þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig slíkt endar oftast fyrir bæði móður og barn.

Yfirvöld hafa sett nýja stefnu til að reyna að draga úr mæðra- og ungbarnadauða og eru fæðingar í heimahúsum nú bannaðar og eins megar þessar sjálfmenntuðu ljósmæður ekki taka á móti börnum. En þar sem enn er mikill skortur á fæðingardeildum í þorpum landsins og starfandi ljósmæðrum og hjúkrunarfræðingum þá halda konur áfram að eiga börnin sín heima og leita til þeirra sjálfmenntuðu.

Í gær bauð Harriett mér að heimsækja fæðingardeild í einu hverfi borgarinnar. Þetta er mjög fjölmennt og afskaplega fátækt hverfi, hverfi 23. Þessi fæðingardeild var stofnsett árið 2008 af konu að nafni Charity. Charity er ljósmóðir og hafði unnið sem slík í mörg ár. Hún vann mikið í hverfi 23 og fór þá heim til kvennanna þegar komið var að fæðingu. Engin fæðingardeild var í þessu hverfi og það er þónokkur vegalengd að næsta sjúkrahúsi svo heimafæðingar voru almennar. 

Draumur Charity var að stofnsetja fæðingardeild í hverfinu og geta þannig náð til fleiri kvenna og að hvetja þær til að koma í mæðraskoðun. Á þessum fjórum árum síðan Charity opnaði hefur hún tekið á móti u.þ.b. 4.000 börnum og enn hefur hún ekki misst neina móður. Charity hefur fengið styrki frá Félagi skoskra hjúkrunarfræðinga og gat hún keypt sér lítinn bíl til að geta komið mæðrunum á spítalann ef og þegar vandamál koma upp í fæðingu.

Það var mjög gaman að fá að skoða aðstæður á þessari fæðingardeild og ég tók fullt af myndum og set margar þeirra hér inn - svona fyrir hjúkrunarfræðinginn okkar fyrir vestan. Svo hann geti borið saman aðstæður :-)


Þetta er fæðingardeildin, Chipatala. Auk fæðingardeildar, býður Charity upp á mæðraskoðun, ungbarnaeftirlit, eftirskoðun fyrir mæðurnar, eins veitir hún mæðrum ráðgjöf um hvaða getnaðarvarnir eru í boði og hvað hentar hverri og einni. Hún hvetur feður til að mæta í slíka ráðgjöf og einhverjir þeirra mæta. Eins hvetur hún feður til að vera viðstadda fæðingar til að gera sér grein fyrir því hvað móðirin þarf að ganga í gegnum og til að ýta undir að þeir myndi strax tengsl við nýfædd börn sín.


Hér erum við stödd í skoðunarherberginu og er þetta lyfjaskápurinn - heldur tómlegur. Í þessu herbergi fer fram mæðraskoðun, ungbarnaeftirlit, ráðgjöf og eftirlit mæðra.

 Skoðunarbekkurinn í því herbergi.


Hreinlæti er að sjálfsögðu mjög mikilvægt og þar sem ekkert rennandi vatn er í húsinu útbjó Charity þennan „vask“ í skoðunarherberginu.


Nú erum við komin í fæðingarherbergið. Hér eru tvö fæðingarrúm og þessi „snyrtiaðstaða“ er á milli rúmanna. Svona ef konan þarf á klóið í miðri fæðingu.


Hér má sjá bæði fæðingarrúmin og svunturnar, sem ljósmóðirin setur á sig við fæðingar, eru tilbúnar.


Hér eru börnin vigtuð og allt er skráð í þar til gerðar bækur. Í lok hvers mánaðar þarf Charity svo að geta yfirvöldum skýrslu þar sem fram kemur fjöldi fæðinga, aldur móður, hve mörg börn hún á, hvernig fæðingin fór fram, voru notuð lyf og ef svo hvaða lyf, og fleira í þeim dúr.


Í þetta rúm eru börnin sett eftir fæðingu á meðan móðirin þrífur sig og gerir sig klára.


Undir barnarúminu eru geymdir nokkrir plastdunkar. Í þessa dunka eru þau áhöld sett sem notuð eru við fæðingar. Þetta er sótthreinsiferlið fyrir áhöldin, notuð áhöld - klórvatn - hreint soðið vatn.


Í þessum plastdunki eru litlir taupokar og í þessum pokum eru svo áhöldin sett eftir sótthreinsun og eru þá tilbúin fyrir næstu fæðingu.


Í þessum lyfjaskáp eru öll bóluefnin geymd.


Í þessum lyfjaskáp, við erum enn í fæðingarherberginu, eru geymd þau lyf sem verða að vera í kæli. Þær konur í hverfinu sem eru á eyðnilyfjum frá spítalanum geta komið til Charity og hún geymir þau lyf fyrir þær. Því húsin hafa ekkert rafmagn og þ.a.l. engan ísskáp.


Enn erum við í fæðingarherberginu. Í þessum dunkum er m.a. klór til sótthreinsunar, hreint vatn, notaðir plasthanskar fara í einn dunkinn, í annan eru fylgjurnar settar, o.s.frv.


Nú erum við komin í hvíldarherbergið. Hér eru þrjú rúm og gert er ráð fyrir að konur liggi þarna í sex klukkutíma eftir fæðingu, svo mega þær fara heim. Þegar ég kom voru tvær nýfarnar heim.


Í þessari plasttunnu bak við hús eru vatnsbirgðir fæðingardeildarinnar geymdar.


Í bakgarðinum er líka þessi „fylgju-hola“. Það er mikilvægt að losa sig við fylgjurnar á hreinlegan og öruggan hátt. Þarna stendur Charity ofan á fylgjuholunni. Þetta er djúp hola með steinhellu ofan á og þarna er öllum fylgjum hent ofan í. Einu sinni í viku er svo hellt klór yfir til að varna því að það komi lykt eða flugur. Það er víst mjög mikilvægt að enginn viti hvar fylgjunum er fargað því þær eru notaðar í alls kyns skottulækningar og galdraathafnir.


Charity er einnig með skráð hjá sér um 400 vannærð börn yngri en fimm ára gömul. Þau koma til hennar þrjá morgna í viku og fá graut sem gerður er úr þessu mjöli. Þetta er blanda af maísmjöli, muldum steiktum hnetum og sykri. Þetta er svo hrært út í heitu vatni.


Þetta er eldunaraðstaðan fyrir grautinn.

Það var mjög forvitnilegt að fá að heimsækja fæðingardeildina. Það er alveg sama hvað maður heyrir oft um erfiðar aðstæður og þess háttar. Það er aldrei það sama og að sjá með eigin augum. 

Charity rukkar K1.000 fyrir hverja fæðingu, það er um 500 kr. Hins vegar eru mjög fáar konur sem hafa efni á að borga þannig að hún fær ekki mikinn pening. Einnig rukkar hún K50 (um 25 kr) fyrir hverja máltíð sem börnin fá. Sá peningur sem hún fær með þessu tvennu fer í að borga húsaleigu sem er um K30.000 (15.000 kr) á mánuði plús rafmagn. Svo til öll hennar innkoma fer í þetta tvennt. Eins þarf hún stundum að borga annarri ljósmóður fyrir að koma inn og leysa sig af. 

Í hverjum mánuði fær hún um K40.000 (20.000 kr) frá Skoska hjúkrunarfélaginu og sá peningur nær að greiða fyrir mjölið fyrir þau 400 börn sem hún gefur að borða. En fjöldi vannærðra barna í þessu hverfi er mikill og um leið og börn hafa náð þokkalegri þyngd detta þau út úr þessu prógrammi en ný koma í staðinn.

Charity og hennar fæðingardeild eru ekkert einsdæmi, þær eru þó nokkrar sem eru að gera svipaða hluti og Charity. Að mínu mati eru það konur eins og Charity sem eru hinar sönnu hetjur. Ég skil ekki hvernig þær viðhalda orkunni og ná að gera þetta daginn út og daginn inn alla daga ársins í mörg ár. Þær fá engin laun, og flestar borga margt úr eigin vasa. Endalausar áhyggjur af því hvaðan þær fá pening til að halda áfram næsta mánuð hlýtur að vera hræðilega lýjandi. En einhvern veginn halda þær áfram og eru alltaf brosandi og í góðu skapi. 

Charity í er í góðu samstarfi við „yfirvöld“ í hverfinu. Þessi yfirvöld eru allt karlar og eru höfðingjar síns þorps (þaðan sem fjölskyldan þeirra kemur frá). Saman mynda þau nokkurs konar stjórn þessa fæðingardeildar og nú er búð að koma mér í þessa stjórn. Það verður forvitnilegt að kynnast því hvernig stjórnin vinnur og hvað höfðingjarnir nákvæmlega gera til að létta Charity lífið.

Sumarblóm

Ég er ansi hreykin af þessum blómum. Við settum niður sólblómafræ í grænmetisgarðinum því hann er bakvið hús og hænurnar komast ekki í hann. Þær eru nefnilega svona við það að eyðileggja framgarðinn fyrir mér með því að grafa upp öll fræ og éta  :-)

En mér finnst sumarblóm meiri háttar falleg og þessi eru orðin um 160 cm há. Það er ca vika síðan ég tók þessar myndir og núna eru komin fleiri blóm. Ég kannski hendist út í dag og tek fleiri myndir.


sunnudagur, 9. september 2012

"Hreinn" og sæll

Nei þetta er ekki málning á krakkanum, eins og maður gæti haldið.


Eins og Villi bloggaði um um daginn þá vorum við vatnslaus í einhverja daga. Svoleiðis smámunir stoppa nú ekki Rúnar Atla af í neinu og hann skellti sér út í garð að leika sér, bara eins og venjulega. Svona kom gaurinn inn og nú voru góð ráð dýr því þetta var áður en við fengum vatnstunnurnar :-) Ég endaði með að nota dýrmætar drykkjarvatnsflöskurnar okkar í að þrífa hann, svona eins og hægt var. En sem betur fer er nú vatnið komið aftur á fullt.

miðvikudagur, 5. september 2012

St. Mary's Rehabilitation Centre

Eins og ég hef nefnt áður er ég meðlimur í IWAM sem stendur fyrir International Women Association of Malawi. Þessi samtök stunda fjáröflun til að styðja ýmis kvenna- og barnaverkefni hér í Malawi. Eitt þessara verkefna sem við höfum verið að styðja við kallast St. Mary's Rehabilitation Centre. Þessu verkefni er stjórnað af nunnum frá Indlandi og Spáni. Þarna búa að staðaldri 122 munaðarlaus börn, á laugardögum koma svo önnur munaðarlaus börn úr nærhverfinu sem búa þó hjá fjölskyldum sínum og fá þau mat og föt. Eins reka þessi samtök fimm hreyfanlegar heilsugæslur. Á staðnum er einnig heilsugæsla þar sem er starfandi læknir. Auk þessa, koma 240 eldri borgarar einu sinni í mánuði og fá morgunmat og 10 kílóa poka af maísmjöli.

Þetta er mjög fallegur staður og gaman að heimsækja þessi samtök og hitta nunnurnar og eldri borgarana. Andrúmsloftið þarna er yndislegt og bara gott að vera þarna. Í síðustu viku fórum við nokkrar úr IWAM í heimsókn og tók ég þessar myndir þá.

Nunnurnar hugsa vel um garðinn sinn og blómin. Eins eru þær með mjög stóran grænmetisgarð sem veitir ekki af því þær sjá um mörg börn.

Gamla fólkið mætir snemma þann dag mánaðarins sem þau koma í mat. Á hverju ári eru þeim gefin ný föt (nokkurs konar einkennisbúningur). Allir eiga að mæta í þessum búningi og vera hreinir og snyrtilegir.

 Svo setjast allir í fínar raðir og bíða eftir matnum.

Það er eldaður nokkurs konar hafragrautur í tveimur svona stórum pottum eins og sést á þessari mynd. Það dugar til þess að allir geta fengið sér tvisvar á diskinn.

Þennan dag fengu allir aukaglaðning, fengu poka með salti, kryddi, elspýtustokk, handsápu og þvottaefni. Þetta vakti mikla gleði og var mikið sungið og þessi gamli maður varð svo glaður að hann steig dans fyrir okkur.

 Allir bíða kurteisir og þolinmóðir eftir því að röðin komi að þeim.


Þegar maturinn er búinn fá allir 10 kílóa poka af mjöli með sér heim. Mikið af þessu gamla fólki sér um barnabörnin sín og eru með marga á framfæri. Því veitir þeim sko ekki af þessum mjölpoka en ég velti oft fyrir mér hve lengi hann dugar. En þetta er þó betra en að fá ekkert og bjargar mörgum.

Ég skil nú ekki hvernig þau fara að því að bera 10 kíló á höfðinu og sumir eru reyndar það gamlir að ættingi bíður fyrir utan og tekur pokann fyrir þau. En flestir taka þetta á hausinn og ganga langar leiðir heim, allt upp í nokkra kílómetra.


Flestir þeirra sem mæta eru um og upp úr 70. Sá elsti sem er skráður í þetta prógramm er fæddur 1916 en hann er of lasburða til að mæta svo ættingi hans mætir og tekur 10 kíló pokann heim fyrir hann. 

Matarprógrammið fyrir eldra fólkið var stutt af Spáni en eftir efnahagshrunið urðu þeir því miður að draga í land (eins og fleiri) og hættu stuðningi við þetta prógramm. En það var alls ekki hægt að bara hætta með þetta því oft á tíðum er þetta eina örugga máltíðin sem gamla fólkið fær í einhverja daga. Þannig að það var farið í að safna peningum fyrir hvern mánuð. Það kostar um 13.000 ísl krónur á mánuði að halda þessu prógrammi gangandi. Við í IWAM reynum að finna fólk eða fyrirtæki til að styðja þetta verkefni mánuð fyrir mánuð og Kvenfélagið á Suðureyri borgaði fyrir maímánuð á þessu ári. Í janúar n.k. mun svo Eygló tengdó borga fyrir matinn þann mánuðinn. Ástarþakkir fyrir það Eygló og Jóhanna :-)

Þarna erum við nokkrar úr IWAM ásamt Sister Rosmary (önnur frá vinstri) hún er reyndar að hætta og flytja aftur til Indlands. Sister Lissy situr á miðri mynd og hún mun taka við stjórninni.

sunnudagur, 26. ágúst 2012

Heimsókn

Þá kom að því að við fórum og heimsóttum Emmu og fjölskyldu. Villi hefur einu sinni áður farið heim til Filimones og hann var svo séður að merkja leiðina inn á GPS tækið sitt. Fililmone býr hér aðeins fyrir utan borgina þar sem öll húsin eru eins og engar merkingar eða neitt þess háttar. Oft beygir maður út af veginum inn á einhvern troðning og oft sjást þess engin merki að um veg sé að ræða. Alla vega, þá  var Filimone farið að lengja eftir því að ég kíkti á Emmu. Því var ákveðið að skella sér í dag.

Villi var nú alveg glettilega góður með að rata þangað en greinilega treysti Filimone því ekki að við myndum finna húsið hans. Því á miðri leið rekum við augun í hann ásamt þremur börnum hans þar sem þau bíða eftir okkur. Við tókum þau upp í og brunuðum beint heim til hans. Það er kannski full mikið að segja að við höfum brunað - troðningurinn býður ekki beint upp á neitt "brun" :-)

Það var gaman að sjá Emmu, hún er falleg lítil snúlla í góðum holdum :-)

Hér koma nokkrar myndir af okkur.



 Við erum bara flottar saman :-)

Hérna er Filimone ásamt fjölskyldu sinni, eiginkonu, fjórum börnum, ömmu og fóstursyni.

föstudagur, 24. ágúst 2012

HItt og þetta

Með hækkandi sól og opnun skólanna á nýjan leik eftir fínt frí þá fer félagslífið hjá mömmunum hér í Lilongwe aftur á fullt skrið :-)

Dagskráin þessa vikuna hefur verið nokkuð góð. Á miðvikudaginn hófst skólinn og þann dag fór ég í mat með Hádegisverðarklúbbnum. Þetta eru nokkrar konur sem hittast einu sinni í mánuði og skiptast þær á að bjóða öllum hópnum í mat. Það er reynt að hafa eitthvað ákveðið þema, bæði hvað mat og skreytingar varðar. Núna á miðvikudaginn var þemað Marokkó og maturinn var æði. Þetta eru ansi hressar kellur og gaman að hitta þær. Flestar koma þær frá Suður Afríku og Zimbabwe, en svo er þarna líka kona frá Indlandi, önnur frá Bretlandi og svo ég frá Íslandi. Sem sagt mikið fjör þann daginn.

Á fimmtudagsmorgun var ég svo með kaffiboð hér heima fyrir um 20 IWAM konur. Þetta er hópur alþjóðakvenna sem stundar góðgerðastarfsemi hér í Malawi. Nú er starfið okkar að fara af stað aftur og var þetta Welcoming Tea til að koma okkur í gírinn. Þetta var fínn kaffimorgunn og gaman að hittast aftur eftir langt frí :-)

Á morgun, laugardag, er svo Kveðju hádegisverður þar sem við í IWAM erum að kveðja Sister Rosmary. Eitt þeirra verkefna sem IWAM hefur stutt í gegnum tíðina heitir St. Mary's Rehabilitation Centre og er rekið af nunnum frá Indlandi og Spáni. Sister Rosmary hefur verið forstöðukonan(nunnan) í þessari miðstöð í mörg ár. En núna er hún að flytja aftur heim til Indlands eftir að hafa búið hér í Malawi í rúm 12 ár.

Sem sagt nóg að gera :-)

Rúnar og R(L)otani

Eins og ég talaði um í færslu um daginn þá ruglast Malawar oft í framburði á R og L og stundum er erfitt að átta sig á hvað fólk heitir. Hér við húsið höfum við mjög fínan vörð. Þetta er fínn kall sem passar upp á allt. En nú er svo komið að við fjölskyldan erum ekki alveg samhljóða um hvað hann heitir. Þegar við kynntust honum fyrst þá kynnti hann sig sem Rotani og það kölluðum við hann að sjálfsögðu. Svo mörgum mánuðum síðar kom í ljós að hann heitir víst Lotani.  En ég get bara ekki kallað manninn Lotani, mér finnst það bara ekki passa. Í mínum huga heitir hann Rotani. En Rúnar  og Villi kalla hann Lotani. Hann svo sem kippir sér ekkert upp við þennan nafnarugling hjá okkur :-)

En Rúnar og Rotani eru miklir mátar og er þetta fín mynd af þeim saman.

4V

Jæja þá er skólinn kominn af stað aftur og er það mjög gott. Rúnar hefur nú aldeilis ekki viljað viðurkenna að hann hlakki til að byrja aftur - en hann er nú ósköp ánægður :-)

Hann er núna kominn í Year 4 og lenti hjá karlkennara. Þeir eru nú ekki margir í þessum skóla, frekar en öðrum. Kennarinn heitir Mr Van Der Merwe og krakkarnir vilja meina að hann gefi aldrei heimavinnu, eða alla vega litla sem enga. Þannig að þið getið rétt ímyndað ykkur gleði sonar míns við það að lenda í bekk hjá þessum kennara.

Hér er hann tilbúinn að mæta í skólann, hress og kátur :-)

sunnudagur, 19. ágúst 2012

Keflavík - London - Jóhannesarborg - Lilongwe

Jæja þá kom að því að yndislegri veru okkur Rúnars á Íslandi í sumar tæki enda. Tveimur dögum fyrir brottför byrjaði ég að pakka niður. Eins og sumir kannski vita þá hef ég í gegnum tíðina verið alveg með ólíkindum passasöm hvað þyngd á ferðatöskum varðar. Þessi passasemi hjá mér jaðrar við bilun er mér sagt :-) Allar töskur hafa verið vigtaðar fram og til baka og ég hef passað að þær séu ekki yfir leyfilegri þyngd. Þetta hefur oft vakið líflegar umræður í fjölskyldunni og það hefur verið hlegið að mér fyrir þessa bilun. En ein jólin fékk ég þó í jólagjöf handvigt - þannig að nú kræki ég bara töskunum upp og sé hvað þær eru þungar - snilld :-) Það hefur nefnilega oft verið erfitt að sjá á vigtina þegar taskan liggur á henni. Alveg sama hvernig ég ligg á gólfinu og reyni að kíkja undir töskuna og á nálarnar á vigtinni. Þannig að þá er bara að stíga á vigtina sjálf með og án tösku og mismunurinn er þá þyngd töskunnar. En handvigtin leysti þessi vandamál mín snilldarlega :-)

Það kom fljótt í ljós þegar ég byrjaði að pakka niður að ég hafði keypt alltof mikið af dóti í sumar og það var ekki séns að það passaði allt í tvær töskur - og innan þyngdarmarka :-) Þannig að úr varð að ég bætti við þriðju töskunni. Þetta kostaði talsvert stúss á flugvellinum en við þurftum þá bara að bíða styttra þegar við vorum komin í gegn.

Við lögðum af stað úr Æsufellinu eldsnemma morguns og flugið til London gekk mjög vel. Við lentum þar skömmu fyrir hádegi og vorum fljót að koma okkur á eðalstofuna þar sem við létum okkur líða vel þar til vélin til Jóhannesarborgar fór í loftið. Ætli við höfum ekki þurft að bíða um átta eða níu stundir í London, það varð klukkutíma seinkunn á vélinni okkar til Suður Afríku. En loks var okkur hleypt um borð í vélina og gátum lagt af stað í langa flugið. Það flug tekur um 11 klukkutíma sem er alveg þokkalega langur tími.

Við Rúnar vorum vakandi langt fram á nótt að horfa á bíómyndir - ég skil bara ekki hvað við héngum vakandi lengi. Ég datt niður á mynd með Ewan McGregor - það er nú ekki leiðinlegt að horfa á þann leikara :-) En myndin kom mér satt að segja mikið á óvart. Hún heitir "Salmon fishing in the Yemen" og var stórgóð.

Allan daginn hafði Rúnar borðað ansi takmarkað, hann var alveg lystarlaus í London og ekki vildi hann kvöldmatinn í Suður Afrísku vélinni. Enda vorum við þau síðustu sem fengum matinn okkar í vélinni og það var bara til pasta í rjómasósu og það var ekki séns að hann borði það. Flugfreyjan var alveg miður sín og lofaði að reyna að finna eitthvað fyrir hann að borða. Hún kom skömmu síðar með slatta af súkkulaðistykkjum, rúsínum og hnetum. Aldeilis ágætur kvöldverður eða þannig. En þetta nartaði hann í um kvöldið. Hún lofaði að koma með morgunmatinn okkar á undan öðrum næsta morgun, sem hún og gerði.

Þó við Rúnar horfðum á vídeómyndir langt fram eftir nóttu kom nú að því að við sofnuðum aðeins. Ég hafði sjálfsagt náð að sofa í þrjá tíma þegar allir voru vaktir í morgunmat. Rúnar leit ekki við morgunmatnum sínum sem var slæmt því stoppið okkar í Suður Afríku var svo stutt (vegna seinkunnarinnar) að ég gat ekki keypt neitt fyrir hann þar að borða. Við urðum að þjóta um flugvöllinn til að tékka okkur inn og komast í gegnum allt eftirlit og að rútunni sem tók okkur út í vélina til Lilongwe. Mér datt nú bara í hug hérna um árið þegar við Eygló þurftum að hlaupa um þennan sama flugvöll til að ná vélinni okkar til Namibíu :-)

Þegar við vorum loks sest í sætin okkar í síðustu vélinni í þessu ferðalagi og búin að spenna okkur varð Rúnar veikur. Þá var matarleysið, þreytan og flugið greinilega farið að segja til sín hjá gaurnum. Hann var bara alveg búinn á því. En flugið til Lilongwe gekk svo áfallalaust eftir þetta og við lentum hérna um 12.30. Svo tók við bið eftir töskunum okkar - ég hélt þær ætluðu bara ekki að koma. Svo loksins eftir langa bið kom fyrsta taskan og við voða ánægð því núna væri þetta að koma. En nei nei, það varð önnur löng bið eftir næstu tösku sem kom þó loksins. En þriðja og síðasta taskan kom aldrei. Við biðum þar til búið var að slökkva á færibandinu og ljóst var að allar töskur úr vélinni væru komnar. Síðasta taskan mín hafði sem sagt orðið eftir í Jóhannesarborg og kæmi vonandi með sömu vél daginn eftir, var mér sagt.

Þannig að við fórum heim með tvær töskur og vorum bara fegin að komast út úr fluvallarbyggingunni. Við vorum svo komin heim um þrjú leytið. Það voru miklir fagnaðarfundir hjá Rúnari og Edidu og eins var gaman að hitta Sally og Snúllu og hænurnar. Já það var mikið gott að komast heim. Ég rétt megnaði að elda kvöldmat fyrir okkur Rúnar en gerði akkúrat ekki neitt annað þann daginn. En Rúnar, hann var farinn út í fótbolta og badminton. Hann hafði greinilega fengið smá orkuskot við að komast heim.

Það var yndislegt að leggjast upp í rúm um kvöldið og vakna svo við hanagalið morguninn eftir :-) Ja ælti það sé ekki nærri lægi að segja rumska við hanagalið, því ég snéri mér nú bara á hina hliðina og hélt áfram að sofa. Þar til tími var kominn að fara aftur út á flugvöll að sækja Villa og sjá hvort taskan mín væri með vélinni.

föstudagur, 3. ágúst 2012

Enn og aftur

Við skelltum okkur aftur á Árbæjarsafnið í gær. Mér finnst þetta safn alveg meiri háttar. Þegar við Rúnar fórum þarna um daginn höfðum við því miður ekki of mikinn tíma. Þannig að núna þræddum við svo til hvert einasta hús á safninu og skemmtum okkur vel. Rúnar er fínn leiðsögumaður um safnið því hann hefur verið með annan fótinn þarna í sumar. Ætli þetta hafi ekki verið fjórða eða fimmta skiptið hans í sumar.

Enda gat hann frætt okkur Dagmar um Hallberu draug. Leiðsögumaðurnn minn fékkst reyndar ekki til að vera of lengi inni í því húsi sem Hallbera hafði gert sig heimakomna í :-) Mig minnir að það hús heitir "Væringjabæli" og var notað af skátum.

En Árbæjarsafn er flott safn.

Krökkunum í Faxabóli hafði verið sagt að sá sem gæti lyft þessari keðju mætti taka hana heim til sín og eiga hana. Að sjálfsögðu þurfti að reyna :-)

 Eins varð að reyna stulturnar, það gekk nú alveg þokkalega.

Eitthvað gekk illa að hemja hestinn :-)

miðvikudagur, 1. ágúst 2012

Hvað á barnið að heita?

Í vor lét Filimone, garðyrkjumaðurinn minn, mig vita að hann og eiginkona sín ættu von á sínu fjórða barni núna í endaðan júní eða byrjun júlí. Eins sagði hann mér að þau hjón hefðu ákveðið að biðja mig að velja nafn á barnið. Það kom nú hálfvegis á mig en að sjálfsögðu gat ég ekki skorist undan slíkum heiðri :-)

Af og til hugsaði ég svo um hvað ég ætti að láta barnið heita en gekk illa svo ég ákvað bara að bíða með það þar til barnið fæddist. Það hlyti að verða auðveldara að finna nafn þegar ég vissi hvort það væri strákur eða stelpa.

Loks að morgni 9. júlí lét Filimone Villa vita að þau hjónin væru að fara upp á spítala. Fljótlega upp úr hádegi er hann svo mættur aftur í vinnu með þær fréttir að þau hafi eignast litla stúlku og móður og dóttur heilsist vel og séu komnar heim. Villi vildi senda Filimone heim aftur og njóta þess að vera í fríi með fjölskyldunni. Nei, ekki að ræða það, hann vildi vera í vinnunni  :-)

En nú lá á að finna nafn á barnið. Ég var með nokkur atriði sem ég varð að taka tillit til hvað nafn varðar. T.d. fannst mér nafnið verða að ganga bæði á íslensku og ensku, ekki vildi ég hafa rl í nafninu því Malawar ruglast gjarnan í framburði á þessum tveimur stöfum. Ef stúlkan yrði t.d. látin heita Rakel, gæti hún verið kölluð Laker og mér fannst það ekki passa. Eins fannst mér nafnið verða að vera stutt og laggott. Enn gekk mér illa að finna gott nafn og var ég undir nokkurri pressu því það lá á að nefna stúlkuna.

Loks kom nafnið til mín, Emma. Mér finnst þetta fallegt nafn, það er bæði stutt og auðvelt í framburði. Mér finnst eiginlega magnað að ég skuli hafa dottið niður á þetta nafn því ég þekki enga Emmu, ég hef ekki verið að hugsa né lesa um neina Emmu eða neitt þess háttar. En þetta nafn kom til mín og þá þýddi ekkert annað en að nota það nafn.

Auðvitað varð ég að vita hvað nafnið þýðir og gúgglaði það. Nafnið Emma er fornt germansk nafn sem merkir iðin, húsleg. Eins hét drottning Knúts mikla Danakonungs (1017) Emma. Villi kom þessum skilaboðum til Filimones og þau hjónin eru ánægð.

Ég er hins vegar ansi forvitin að komast að því hvað, eða hvort, það þýðir hjá Malöwum að velja nafn á barn. Ég er kannski búin að koma mér í það að þurfa að sjá um alla skólagöngu Emmu :-) Æi það er gaman að þessu.

mánudagur, 30. júlí 2012

Fjör í Grundó

Við Rúnar Atli brunuðum í Grundarfjörð á föstudaginn til að taka þátt í hátíðinni "Á góðri stundu". Við mættum í ansi mannmarga grillveislu á föstudagskvöldið og fengum fínan mat. Rúnar mætti í brekkusönginn ásamt einhverjum af Smiðjustígnum en ég horfði á Opnunarhátíðina. Á laugardagskvöldið var farið í skrúðgöngu með Gula hverfinu niður á bryggju og voru menn mismikið skreyttir. Rúnar vildi endilega fara í eitthvað snúnings leiktæki á bryggjunni og tókst að plata mig með sér. En jeminn eini, þetta var svakalegt. Tækið ætlaði bara ekki að hætta að snúast, það voru endalausir veltingar og snúningar upp og niður, hratt og hægt. Úff þetta var rosalegt. En Rúnar skemmti sér afskaplega vel og hló allan tímann. En fljótlega eftir tækið fórum við nú bara heim. Snúningurinn og veltingurinn fóru alveg með mig :-)

Á sunnudagsmorgun var svo vaknað snemma til að horfa á Ísland - Argentína í handboltanum. Eitthvað hafði mér gengið illa að fá fólk til að horfa á handboltann með mér þannig að ég kunni ekki við að setja sjónvarpið á fullt kl. 8.30 á sunnudagsmorgni. Því fylgdist ég bara með fyrri hálfleik á tölvunni. En á seinni hálfleik horfði ég í sjónvarpinu. Eitthvað fjölgaði nú fólki fyrir framan sjónvarpið og ég horfði ekki alein :-)

Seinni partinn rúlluðum við Rúnar Atli svo af stað til Reykjavíkur. Rétt fyrir utan Grundó voru tvær löggur sem stoppuðu alla umferð til að kanna ástand bílstjóra. Bílstjórinn fyrir framan mig var látinn blása og ég gerði ráð fyrir að blása líka því ég var stoppuð og fannst það nú bara forvitnilegt því ég held ég hafi aldrei blásið áður. En nei nei, önnur löggan kom til mín og eftir að horfa inn í bíllinn og á mig sagði hann að ég væri nú bara sennilega alveg okey og svo hlógu þeir báðir. Löggurnar virtust skemmta sér hið besta :-)



Frændurnir tilbúnir í skrúðgöngu með Gula hverfinu.

Hér erum við sest í snúningstækið: "Mamma, þetta verður ókey"

Reiðsýning

Síðast liðinn föstudag voru krakkarnir á reiðnámskeiðinu með sýningu. Í lok hvers námskeiðs er sýnig þar sem foreldrum og öðrum gestum er boðið að koma og sjá hvað krakkarnir hafa lært.

Rúnar var núna að ljúka Framhaldi 2 og það er ótrúlegur munur á honum og frá Framhaldi 1. Byrjendur og Framhald 1 voru bara í gerðinu og fóru rólega. En lærðu samt heilmikið t.d. í sambandi við umgengni við hesta og þess háttar. En svo þegar kom í Framhald 2 þá fóru þau í útreiðartúra og tóku nestið sitt með sér. Eins máttu þau stundum láta hestana fara á stökk og það var toppurinn á öllu hjá krökkunum :-)

Sýningin hjá Framhaldi 2 fór fram á Skeiðvellinum í Víðidal. Í hópnum hans Rúnars voru sex krakkar og þetta var svo flott hjá þeim. Þeir sátu allir hestana mjög vel og stjórnuðu þessu vel. Hér koma nokkrar myndir.

Hér er hópurinn að koma ríðandi inn á völlinn, í einfaldri röð. Rúnar er fremstur.

 Hér voru þau búin að koma sér í tvöfalda röð.


 Koma svo....

 Hér áttu krakkarnir að skipta sér í tvo hópa, sem þeir gerðu mjög vel.

 Svo runnu hóparnir tveir saman aftur. Allt gekk eins og í sögu.

Rúnar og Grímur, ánægðir félagarnir eftir flotta sýningu.