Dulin meining

Við Villi og Rúnar vorum í ferðalagi í síðustu viku og þar sem Villi hefur bloggað um ferðalagið þá nenni ég því ekki.

Ég var í klippingu í morgun sem er svo sem ekki í frásögur færandi nema fyrir það að í þetta sinn lét ég ekki lita á mér hárið. Ilse - hárgreiðslukonan mín (hefur séð um hárið á mér í mörg ár) var mjög hissa en lét svo sem á litlu bera. Svo spyr hún mig voða varfærnislega hvort ég ætli nú bara að "go totally grey"!!! Ég svaraði því til að ég væri bara svo forvitin að sjá hversu gráhærð ég væri orðin.

Ég man eins og það hefði gerst í gær þegar ég fann fyrsta gráa hárið, þetta mun hafa verið um mánaðarmótin mars-apríl 1993. Þá nótt var ég að leggja af stað ein með stelpurnar frá Vancouver til Íslands í gegnum Seattle og New York. Ég var ansi stressuð og taldi að grá hárið væri bara sökum þess. Ég var nú ekki lengi að kippa þessu eina gráa út, reyndar var það snjóhvítt en ekki grátt - en það er nú önnur saga.

Svo hef ég látið lita á mér hárið í mörg ár og um leið og ræturnar eru orðnar gráar er arkað af stað til Ilse og hún reddar málum hjá mér. Það er að segja, þar til núna.

Í morgun byrjar hún sem sagt að klippa mig og kom með þessa athugasemd sína. Eftir svarið mitt hélt hún bara áfram að klippa; svo spyr hún mig hvort ég ætli að halda þessu "new look" mínu og ég gaf nú lítið út á það. Það færi náttúrulega eftir því hversu grá ég væri orðin. Svo klikkir hún út með því að "nei ég muni láta lita á mér hárið innan tíðar - ég væri alltof ung fyrir þetta look".

Þannig að þetta var svo sem ekki dulin meining hjá henni - ég er alltof gráhærð :-)