Það hefur verið svo kalt undanfarnar vikur að það hálfa væri nóg og þar sem ekkert hitakerfi er í húsinu þá verður maður að notast við arininn til að orna sér aðeins. Annars sit ég bara með sultardropa í nefinu og loppnar hendur að reyna að sauma. Þið getið nú rétt ímyndað ykkur hve erfitt það er.
Undanfarið hefur Villi farið fram um 5.30 á morgnana til að kveikja upp og svo hef ég haldið eldinum við allan daginn.
Við höfum líka litla rafmagnsofna í hverju herbergi en þeir segja nú svo sem ekki mikið og þegar eldað er á kvöldin þá þarf að slökkva á ofnunum annars slær rafmagnið út. Þannig að það er heilmikið púsl að hita húsið; þ.e. byrja á því að kveikja upp í arninum; þegar líður á daginn kveiki ég á ofnunum í herbergjunum til að fá smá hita áður en ég fer að elda; slekk svo á öllum ofnum þegar ég byrja að elda; strax eftir matinn kveiki ég aftur og vona að það verði þokkalegur ylur þegar við förum að sofa. Gaman að þessu :-)
Sólin nær ekki að skína inn í húsið og hita það og sum kvöldin hefur verið svo kalt í húsinu að það hefur verið erfitt að koma sér upp í rúm, sérstaklega þegar við komum heim úr ferðunum okkar því þá hafði ekkert verið kveik upp í nokkra daga. Ég man eftir einu kvöldi þar sem ég varð fyrst að vefja mig inn í flísteppi áður en ég lagðist undir sæng, brrr. Mér verður bara kalt við tilhugsunina. Samkvæmt hitamælinum þá fór hitinn stundum niður í um 3 gráður yfir hánóttina og hitinn hélst í ca 7 stigum innan húss.
Það var svo kalt að vatnið fraus í vatnsleiðslum víða í Windhoek. Sem betur fer fraus það nú ekki hjá okkur en það hefur verið nær óbærilegt að þvo sér um hendurnar því vatnið er svo kalt og það virðist bara verða kaldara því lengur sem ég læt það renna (jú jú ég skrúfa frá réttum krana, þ.e. þeim heita). En það er greinilega farið að hlýna aðeins og ég held að vorið sé að vinna á vetrinum. Í gær kveiktum við t.d. ekki upp fyrr en langt var liðið á daginn og nú er bara að vona að veturinn sé að kveðja.
mánudagur, 14. júlí 2008
39 dagar!!!!!!!!
Var að telja hve langt er síðan ég bloggaði síðast og ég get ekki betur séð en að það séu komnir 39 dagar síðan síðast. Það er svo margt búið að gerast á þessum tíma að það er erfitt að koma sér að því að blogga um þá, og því lengra sem líður því erfiðara verður það :-)
Íslandsferðin var mjög góð en það var samt gott að komast heim aftur. Daginn eftir að við Dagmar lentum í Windhoek komu Doddi og Emil sonur hans. Þeir voru hér í tæpar þrjár vikur og við ferðuðumst töluvert á meðan. Við fórum til Etosha sem er þjóðgarður fyrir norðan og sú ferð var meiri háttar. Við keyrðum um garðinn um leið og við komum þangað og sáum nú slatta af dýrum. En seinni partinn og kvöldið sátum við bara við vatnsbólið sem er hjá húsunum þar sem gist er. Það var alveg stórkostlegt að sitja þar. Það voru svo margir fílar við bólið og taldist okkur til að það hafi verið um 77 fílar í tveimur stórum hópum. Þetta var meiri háttar. Morguninn eftir keyrðum við lítinn hring í garðinum á leiðinni út og þar sáum við á bilinu 20 og 30 gíraffa á rölti við veginn. Stórkostlegt. Svo voru náttúrulega fullt af sebrahestum og alls kyns antilópum. En þar sem fílar og gíraffar eru uppáhaldsdýrin mín þá var þessi heimsókn til Etosha alveg ógleymanleg.
Frá Etosha lá leiðin til Opuwo sem er í norð-vestur hluta landsins. Þar gistum við á frábæru hóteli með stórkostlegu útsýni. Við heimsóttum að sjálfsögðu Himbana og það er alltaf jafn forvitnilegt og gaman að hitta þá. Maður lærir alltaf eitthvað nýtt í hverri heimsókn.
Við komum til Opuwo á föstudegi og vorum þar í aflsöppun fram á sunnudagsmorgun þegar lagt var af stað heim. Ferðin heim tekur um 8 klukkutíma og það er alveg merkilegt hvað Rúnar Atli er rólegur í bíl á svona langferðum.
Svo var að sjálfsögðu farið til Swakopmund og á fjórhjól. Mér finnst ferlega gaman að vera á fjórhjóli í eyðimörkinni en ég velti því nú fyrir mér hvort ég fái aldrei leið á því. Ég veit ekki hvað ég er búin að fara oft á fjórhjól og það er alltaf jafn gaman.
Ég, Dagmar, Doddi og Emil fórum svo til Omaruru og gistum þar í eina nótt. Það er frábær staður. Ætli það sé ekki tæplega þriggja tíma keyrsla þangað frá Windhoek. Þetta er svo yndislegur staður, vatnsbólið er alveg við húsin sem gist er í og dýrin koma alveg að veitingastaðnum. Emil var í því að klappa nashyrningum, strútum og kúdu og gefa dýrunum að borða. Svo fórum við í gamedrive og kíktum á flóðhesta.
Svo var þetta frí náttúrulega búið áður en maður náði að snúa sér við og allir farnir heim aftur og það varð hálftómlegt í kofanum satt að segja.
Það er verst að allar myndirnar sem við tókum á ferðalaginu eru á hinni tölvunni og ég þarf eiginlega að sækja nokkrar til að velja úr og setja á bloggið mitt.
Íslandsferðin var mjög góð en það var samt gott að komast heim aftur. Daginn eftir að við Dagmar lentum í Windhoek komu Doddi og Emil sonur hans. Þeir voru hér í tæpar þrjár vikur og við ferðuðumst töluvert á meðan. Við fórum til Etosha sem er þjóðgarður fyrir norðan og sú ferð var meiri háttar. Við keyrðum um garðinn um leið og við komum þangað og sáum nú slatta af dýrum. En seinni partinn og kvöldið sátum við bara við vatnsbólið sem er hjá húsunum þar sem gist er. Það var alveg stórkostlegt að sitja þar. Það voru svo margir fílar við bólið og taldist okkur til að það hafi verið um 77 fílar í tveimur stórum hópum. Þetta var meiri háttar. Morguninn eftir keyrðum við lítinn hring í garðinum á leiðinni út og þar sáum við á bilinu 20 og 30 gíraffa á rölti við veginn. Stórkostlegt. Svo voru náttúrulega fullt af sebrahestum og alls kyns antilópum. En þar sem fílar og gíraffar eru uppáhaldsdýrin mín þá var þessi heimsókn til Etosha alveg ógleymanleg.
Frá Etosha lá leiðin til Opuwo sem er í norð-vestur hluta landsins. Þar gistum við á frábæru hóteli með stórkostlegu útsýni. Við heimsóttum að sjálfsögðu Himbana og það er alltaf jafn forvitnilegt og gaman að hitta þá. Maður lærir alltaf eitthvað nýtt í hverri heimsókn.
Við komum til Opuwo á föstudegi og vorum þar í aflsöppun fram á sunnudagsmorgun þegar lagt var af stað heim. Ferðin heim tekur um 8 klukkutíma og það er alveg merkilegt hvað Rúnar Atli er rólegur í bíl á svona langferðum.
Svo var að sjálfsögðu farið til Swakopmund og á fjórhjól. Mér finnst ferlega gaman að vera á fjórhjóli í eyðimörkinni en ég velti því nú fyrir mér hvort ég fái aldrei leið á því. Ég veit ekki hvað ég er búin að fara oft á fjórhjól og það er alltaf jafn gaman.
Ég, Dagmar, Doddi og Emil fórum svo til Omaruru og gistum þar í eina nótt. Það er frábær staður. Ætli það sé ekki tæplega þriggja tíma keyrsla þangað frá Windhoek. Þetta er svo yndislegur staður, vatnsbólið er alveg við húsin sem gist er í og dýrin koma alveg að veitingastaðnum. Emil var í því að klappa nashyrningum, strútum og kúdu og gefa dýrunum að borða. Svo fórum við í gamedrive og kíktum á flóðhesta.
Svo var þetta frí náttúrulega búið áður en maður náði að snúa sér við og allir farnir heim aftur og það varð hálftómlegt í kofanum satt að segja.
Það er verst að allar myndirnar sem við tókum á ferðalaginu eru á hinni tölvunni og ég þarf eiginlega að sækja nokkrar til að velja úr og setja á bloggið mitt.
miðvikudagur, 4. júní 2008
Símtöl
Eins og ég hef áður sagt frá þá hringir Rúnar Atli reglulega í mömmu sína og suma daga hringir hann nokkrum sinnum. Þessi símtöl eru alltaf mjög stutt en skemmtileg. Um leið og ég svara símanum þá heyrist alltaf í honum "hæ mamma", undantekningarlaust.
Rétt áðan hringdi svo síminn sem er nú ekki í frásögur færandi nema hvað að ég heyri að þetta eru útlönd sem eru að hringja og ég svara náttúrulega "halló" og bíð eftir að heyra "hæ mamma". En í stað þess heyrist "er þetta mamma?" jú jú ég hélt það nú. Heyrðu, það næsta sem ég heyri eru þvílíkur grátur að það var ekki nokkur leið að tala við hann. Þá kom í ljós að hann ætlaði sko að hringja í systur sína og óska henni til hamingju með afmælið. Mamma hans átti sko ekki að svara símanum. Það varð að skella á og leyfa honum aðeins að jafna sig svo hringdi hann aftur og þá sá ég til þess að rétta manneskjan svaraði í símann :-)
Gaman að þessu.
Rétt áðan hringdi svo síminn sem er nú ekki í frásögur færandi nema hvað að ég heyri að þetta eru útlönd sem eru að hringja og ég svara náttúrulega "halló" og bíð eftir að heyra "hæ mamma". En í stað þess heyrist "er þetta mamma?" jú jú ég hélt það nú. Heyrðu, það næsta sem ég heyri eru þvílíkur grátur að það var ekki nokkur leið að tala við hann. Þá kom í ljós að hann ætlaði sko að hringja í systur sína og óska henni til hamingju með afmælið. Mamma hans átti sko ekki að svara símanum. Það varð að skella á og leyfa honum aðeins að jafna sig svo hringdi hann aftur og þá sá ég til þess að rétta manneskjan svaraði í símann :-)
Gaman að þessu.
sunnudagur, 1. júní 2008
Háspenna
Handboltaleikurinn í dag á milli Íslands og Svíþjóðar var geggjaður. Það var alveg á mörkunum að ég gæti horft og þegar spennan var alveg að drepa mig fór ég fram og tók úr uppþvottavélinni og gekk frá í eldhúsinu.
Ég held ég hafi aldrei horft á svona góðan handboltaleik hjá íslenska liðinu, alla vega ekki lengi. Það var alveg sérstaklega yndislegt að vinna þennan leik á móti Svíum. Nú er vonandi búið að endanlega jarða Svíagrýluna.
Doddi bloggaði um það að í kjölfar leiksins hefði sænski þjálfarinn verið rekinn. Ég meina kommon, hvað geta menn verið tapsárir. Svo til að bæta gráu ofan á svart þá las ég á mbl.is að Svíar ætli að kæra leikinn og heimta að fá að spila hann aftur. Það er bara ekki í lagi með Svíana hvað þetta varðar. Þeir ættu nú að vera orðnir vanir að tapa fyrir Íslendingum. Við unnum þá í umspili um sæti fyrir síðustu heimsmeistarakeppni (ef ég man rétt).
Ég veit satt að segja ekki hvort er betra; að vinna Svíana eða að komast á ÓL :-)
Ég held ég hafi aldrei horft á svona góðan handboltaleik hjá íslenska liðinu, alla vega ekki lengi. Það var alveg sérstaklega yndislegt að vinna þennan leik á móti Svíum. Nú er vonandi búið að endanlega jarða Svíagrýluna.
Doddi bloggaði um það að í kjölfar leiksins hefði sænski þjálfarinn verið rekinn. Ég meina kommon, hvað geta menn verið tapsárir. Svo til að bæta gráu ofan á svart þá las ég á mbl.is að Svíar ætli að kæra leikinn og heimta að fá að spila hann aftur. Það er bara ekki í lagi með Svíana hvað þetta varðar. Þeir ættu nú að vera orðnir vanir að tapa fyrir Íslendingum. Við unnum þá í umspili um sæti fyrir síðustu heimsmeistarakeppni (ef ég man rétt).
Ég veit satt að segja ekki hvort er betra; að vinna Svíana eða að komast á ÓL :-)
laugardagur, 31. maí 2008
Símtöl
Það verður nú að segjast eins og er að Rúnar Atli er orðinn ansi vanur því að mamma hans fari til Íslands og sé þar í einhvern tíma. Þ.a.l. er ekki mikið vandamál að kveðja hann á flugvellinum í Windhoek. En eftir að við fengum okkur íslenskt símanúmer úti í Namibíu þá er Rúnar mjög duglegur að hringja í mömmu sína og suma daga hringir hann oft á dag. Þessi símtöl eru nú ansi stutt en seinna símtalið hans til mín í dag er það allra stysta hingað til.
Símtal 2 í dag:
R: Hæ mamma. Ég er ótrúlega duglegur að borða matinn.
M: Hæ elskan mín. Ertu svona duglegur?
R: Já.
M: Hvað fékkstu í kvöldmat?
R: Pulsu og pasta og ég kláraði allt. Okey, bless.
Þetta símtal tók ca 30 sekúndur og er met en það er gaman að þessu.
Símtal 2 í dag:
R: Hæ mamma. Ég er ótrúlega duglegur að borða matinn.
M: Hæ elskan mín. Ertu svona duglegur?
R: Já.
M: Hvað fékkstu í kvöldmat?
R: Pulsu og pasta og ég kláraði allt. Okey, bless.
Þetta símtal tók ca 30 sekúndur og er met en það er gaman að þessu.
Léttur fídonskraftur
Það verður nú að segjast eins og er að ég hef tekið lífinu með ró síðan ég kom til Íslands. Ég bara vakna á morgnana þegar mér hentar og er svo bara að dúlla mér á daginn. Svona letilíf er fínt í nokkra daga en svo hellist yfir mann einhver leiði á letinni.
Það rofaði sem sagt til hjá minni í letinni í gær. Ég byrjaði daginn á því að raða öllum gluggapósti sem hefur borist í Æsufell 4 (2-E) síðan í janúar í þar til gerða bókhaldsmöppu. Þar kom nú ýmislegt forvitnilegt í ljós, eins og t.d. hellings inneign hjá Orkuveitu Reykjavíkur - gott mál. Þessi bóhalds-pósts-innröðun tók nú ágætis tíma því það þurfti að sjálfsögðu að raða öllu eftir dagsetningu og á réttan stað í möppuna.
Svo var rokið í bæinn með frumburðinn til að útrétta ýmislegt. Við skelltum okkur svo á American Style og rétt komum heim til að gera okkur sætari áður en við fórum á Ladda sýninguna. Sýningin var meiri háttar og við mæðgur og Sigga mágkona skemmtum okkur mjög vel.
Svo í morgun flutti ný vinkona Dagmarar inn og ég reyndi nú að koma herberginu "hennar" í ágætt horf. Þá var komið að gluggunum í borðstofunni og stofunni. Til stóð að þrífa þá bæði að innan og utan og þeir eru orðnir ótrúlega flottir og hreinir að innan. Það er bara eins og ég hafi sett upp gleraugun því það var svo flott að horfa út um þá. Svei mér þá ef það hefur ekki birt aðeins í stofunni líka :-)
Þetta eru nú kannski smá ýkjur hjá minni, en flottir eru gluggarnir.
En svo settist ég niður og horfði á hádegisfréttir og þá finn ég orkuna leka úr mér. Það er því alls óvíst að gluggar verði þvegnir að utan í dag. Enda er nú kannski algjörlega tilgangslaust að slíta sér út við þrif á einum degi, kommon.
Það rofaði sem sagt til hjá minni í letinni í gær. Ég byrjaði daginn á því að raða öllum gluggapósti sem hefur borist í Æsufell 4 (2-E) síðan í janúar í þar til gerða bókhaldsmöppu. Þar kom nú ýmislegt forvitnilegt í ljós, eins og t.d. hellings inneign hjá Orkuveitu Reykjavíkur - gott mál. Þessi bóhalds-pósts-innröðun tók nú ágætis tíma því það þurfti að sjálfsögðu að raða öllu eftir dagsetningu og á réttan stað í möppuna.
Svo var rokið í bæinn með frumburðinn til að útrétta ýmislegt. Við skelltum okkur svo á American Style og rétt komum heim til að gera okkur sætari áður en við fórum á Ladda sýninguna. Sýningin var meiri háttar og við mæðgur og Sigga mágkona skemmtum okkur mjög vel.
Svo í morgun flutti ný vinkona Dagmarar inn og ég reyndi nú að koma herberginu "hennar" í ágætt horf. Þá var komið að gluggunum í borðstofunni og stofunni. Til stóð að þrífa þá bæði að innan og utan og þeir eru orðnir ótrúlega flottir og hreinir að innan. Það er bara eins og ég hafi sett upp gleraugun því það var svo flott að horfa út um þá. Svei mér þá ef það hefur ekki birt aðeins í stofunni líka :-)
Þetta eru nú kannski smá ýkjur hjá minni, en flottir eru gluggarnir.
En svo settist ég niður og horfði á hádegisfréttir og þá finn ég orkuna leka úr mér. Það er því alls óvíst að gluggar verði þvegnir að utan í dag. Enda er nú kannski algjörlega tilgangslaust að slíta sér út við þrif á einum degi, kommon.
Afmæli
Frúin átti afmæli s.l. mánudag og ég þakka kærlega fyrir góðar afmæliskveðjur. Elsku dætur mínar, þessar frábæru stelpur, gáfu mömmu sinni að sjálfsögðu góðar gjafir. Ég fékk DVD diska. Annar diskurinn er sería nr. 6 af Morðgátu. Ég er að safna þessum seríum og var sjötta serían kærkomin viðbót við safnið.
Fyrir þá sem ekki muna eftir Morðgátu (Murder she wrote) þá eru þettar þættir sem hafa sjálfsagt verið á skjánum á níunda áratugnum með Angela Lansbury í aðalhlutverki. Það er svo gaman að horfa á þættina, sykursætir og góðir :-)
Hinn diskurinn sem elsku stelpurnar mínar gáfu mér heitir Murder most horrid. Þetta eru frábærir grín-afbrota þættir með Dawn French. Snilld.
Fyrir þá sem ekki muna eftir Morðgátu (Murder she wrote) þá eru þettar þættir sem hafa sjálfsagt verið á skjánum á níunda áratugnum með Angela Lansbury í aðalhlutverki. Það er svo gaman að horfa á þættina, sykursætir og góðir :-)
Hinn diskurinn sem elsku stelpurnar mínar gáfu mér heitir Murder most horrid. Þetta eru frábærir grín-afbrota þættir með Dawn French. Snilld.
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)