Nett áfall

Eins og ég hef bloggað um áður, þá fékk ég iPad2 (hér eftir kallaður paddi) í afmælisgjöf. Þetta er algjör dúndurgræja og ég er svo ánægð með hana. Þegar við fórum til Svíþjóðar og Danmerkur í júní tók ég að sjálfsögðu þetta töfratæki með mér. Stundum báðu krakkarnir um leyfi til að fá að leika sér á paddanum og ég af minni alkunnu góðmennsku veitti þeim náðarsamlegast leyfi. Þar sem ég átti ekki hulstur utan um paddann var ég mjög meðvituð um að rispa ekki gripinn. Því varð alltaf að vera til taks viskastykki eða einhver mjúk tuska til að leggja á borðið undir paddann. Krakkarnir voru með þetta alveg á hreinu og pössuðu mjög vel upp á gripinn.

Svo lá leið mín til Prince George til hennar Tinnu minnar og að sjálfsögðu tók ég paddann með. Þar keypti ég hulstur um gripinn og gat því andað aðeins léttara hvað rispur varðar. Eins og ég hef áður bloggað um átti ég yndislegan tíma hjá henni dóttur minni.

Ferðalagið heim gekk vel, var doldið langt en ókey, ég lenti á Íslandi um miðnætti og var mjög spennt að hitta strákana mína aftur. Ég er nýbyrjuð að taka fullan toll þegar ég lendi hérna heima – núna í sumar frá Svíþjóð var í fyrsta sinn J Ég sem sagt keypti mínar vínflöskur sem leyfilegar eru og m.a.s. sígarettur (fyrir einvherja ónefnda) J Taskan mín kom fljótlega út og ég var tilbúin að hitta gæjana mína sem biðu mín. Annar þeirra var reyndar hálfsofandi að bíða eftir mér en það dró ekki úr spenningnum hjá mér að hitta þá.

Nú var ég tilbúin að ganga í gegn og hitta strákana, kemur þá ekki einn tollari og vill endilega tala við mig og skoða varninginn minn. Hann bað mig voða kurteislega hvort ég vildi ekki koma og leyfa sér að skoða í töskurnar mínar. Ég hélt það nú – ekki málið. Hann byrjar að skoða tollinn minn og þar var allt í lagi (glætan að ég myndi þora að taka meiri toll en ég má taka með mér inn í landið) J Svo biður hann mig að setja töskurnar í gegnum skannan – ekki málið. Nú vill hann fá að skoða í handtöskuna mína og það var minnsta mál. Þar var ég með paddann og poddann, reyndar tvo því ég var með minn og Tinnu; ásamt einhverju öðru smálegu. Tollarinn reyndar fattaði ekki að ég var með padda en ég vissi það ekki fyrr en síðar.

Svo vill hann fá að skoða í stóru ferðatöskuna því hann hafði séð í skannanum að ég væri með einhver rafmagnstæki þar. Ég kveikti nú ekki alveg á hvaða raftæki það væru en hann mátti sko alveg fara í gegnum óhreina þvottinn minn. Svo fattaði ég að ég var með gömlu fartölvuna hennar Tinnu (hún virkar ekki eins og hún á að gera og því tók ég hana til Íslands). Hann var nú fljótur að sjá að þessi fartölva var forngripur og opnaði hana ekki einu sinni. Svo sá hann þráðlausa lyklaborðið mitt sem ég fékk með paddanum. Ég geymi lyklaborðið enn í kassanum svo það rispist ekki. Tollarinn minn spurði mig hve mikið þetta hefði nú kostað??? Ha!!!! Hvað meinar maðurinn? Ég sagði honum sem var að ég hefði fengið þetta í afmælisgjöf og þetta væri lyklaborð við paddann minn. “Ha, ertu með iPad með þér??? Spyr hann mig nú. Ég hélt það nú, hann væri í handtöskunni minni. Hann rýkur beint í handtöskuna mína aftur (munið, hann var búinn að skoða allt sem ég hafði í henni). Þar fann hann paddann minn og spyr mig hvar ég keypti hann. Ég sagði honum eins og var að maðurinn minn hafi gefið mér hann í afmælisgjöf. “Já en ertu með kvittunina fyrir hann???” Nei svaraði ég því þetta var afmælisgjöf og ég hafði ekki fengið kvittun með gjöfinni. Hann segist þá þurfa að taka paddann og ég geti komið á morgun með kvittunina til að sanna að hann sé keyptur á Íslandi.

Ég bara missti málið og fór næstum að gráta. Ætlar maðurin virkilega að taka paddann af mér??? Jú hann sagðist verða að gera það, þetta væri vinnan hans. En ég benti honum á að hann hafði nú ekki einu sinni séð paddann þegar hann skoðaði í handtöskuna mína, heldur hafði ég sagt honum frá honum. Jú jú hann viðurkenndi það, en það breytti svo sem engu, ég þyrfti að sanna það að hann hefði verið keyptur á Íslandi. Svo kom þarna einhver yfirmaður og útbjó eitthvert málanúmer á mig og paddann minn. Ég ligg hálfgrátandi fram á borðið hjá manninum og segist bara ekki trúa því að hann ætli að taka hann af mér. En ef hann geri það þá er sko eins gott að hann fari vel með gripinn og að það komi ekki EIN rispa á hann. Hann fann greinilega afskaplega til með mér en sagðist bara vera að vinna vinnuna sína. Saman fórum við í gegnum paddann til að reyna að finna einhverja dagsetningu um það hvenær ég byrjaði að nota hann svo ég gæti sannað að hann væri keyptur á Íslandi, en við fundum ekkert.

Paddinn minn var núna kominn með eitthvað málanúmer og við bæði komin í tölvuna hjá tollinum og ég með grátstafinn í kverkunum. Þá allt í einu fær frúin hugljómun: “bíddu nú við…. ef þú leyfir manninum mínum að komast inn í heimabankann sinn í tölvunni þinni þá getur hann sýnt þér að paddinn var keypur á Íslandi”. Tollaranum leyst mjög vel á þetta og við rukum fram til að sækja Villa, og þennan sofandi. Innan við 2 mínútum síðar gátum við sýnt þeim að paddinn var sko víst keyptur á Íslandi og ég fékk að fara með hann heim. Mig grunar að manninum hafi verið létt þegar hann horfði á eftir þessari erfiðu konu með paddann sinn ganga út úr flugstöðinni :-)

Tollarinn sagði mér að þegar fólk væri að ferðast með svona dýran grip, þá yrðu þau að hafa kvittunina með. Kæru lesendur, hvaða líkur haldið þið að séu á því að ég fari aftur í flugvél án þess að hafa kvittunina með mér???

Þetta er í fyrsta sinn sem ég er stoppuð í tollinum og að lenda í þessu með paddann minn olli því bara að ég fékk nett áfall og ég hef bara ekki getað bloggað um þetta fyrr :-)